س ر ط ا ن

یاحق...

سال ها قبل، ناشناخته بود؛ افراد کمی بودند که به آن مبتلا می شدند؛ مثلا به ناگاه، کسی را در اتوبوس می دیدی که ابرو و مژه ندارد و کلاه گیسی طلایی را یک وری روی صورتش انداخته است.

اگر اشتباه نکنم، آن زمان ها بیشتر افرادی مبتلایش می شدند که مشاغلی خطرناک و در معرض اشعه x و چیزهایی از این دست داشتند...

حالا اما هرجا که بنشینی، صحبت از یک فرد جدید است که به کنسر یا همان سرطان گرفتار شده است؛ حال هرکسی را که بپرسی، می شنوی که فلان کس از بستگانش بیمار شده و این یعنی فاجعه...

فاجعه است که هر روز این بیماری خطرناک که هنوز عامل آن ناشناخته است، مبتلایان جدیدی پیدا می کند؛ این فاجعه است که دکتر گرانپایه، جراح عمومی، در برنامه خندوانه می گوید که از هر هفت یا هشت خانم، یک نفر مبتلا به سرطان پستان می شود؛ این فاجعه است که متخصصین می گویند که سبک زندگی اشتباه مردم ایران، دلیل این آمار بالاست؛ این فاجعه است که هیچ کس به فکر تغییر این سبک غلط نیست؛ این فاجعه است که تولیدگران ما به جای سلامتی مردم، به فکر هر چه پرتر کردن جیب خودشان هستند؛ این فاجعه است...

چه باید کرد؟!

+ در این روز و شب های عزیز و مبارک، بیماران را از دعای خیر خود فراموش نکنید.