یاحق...
چندی پیش، به وبلاگ یکی از دوستان اینستایی مان دست یافتیم(البته خودشان آدرس دادند ها) که اگر اشتباه نکنم، قبل ترها هم بی این که نویسنده اش را بشناسم، وبلاگش را دیده بودم! نکته جالب و حائز اهمیت(برای من البته) این بود که کسی که با دیدن عکس ها و خواندن کپشن های اینستاگرامش دیده بودم، با کسی که از وبلاگش برای خودم ساخته بودم، کاملا تفاوت داشت! شخصیت اینستایی اش که به نظرم به شخصیت واقعی اش خیییلی نزدیک تر است، برایم خییلی دوست داشتنی تر بود از شخص وبلاگی اش! البته احتمالا دوست عزیز من، این ها همه هست و این ها همه نیست...
نمی دانم تا به حال برای تان پیش آمده که با دوستی که از نزدیک می شناسیدش، از طریق یکی از این شبکه ها، چت کنید و حس کنید کسی که دارید با او چت می کنید، با کسی که می شناسید خیلی فرق دارد؟!
القصه این که انگار، در مجازی، همه مان، رنگ و لعابی دیگر می گیریم و عطر وجودمان عوض می شود؛ نه این که عوض شود؛ بهتر است بگویم کامل تر می شود؛ ابعاد پنهان وجودی مان رخ می نمایند؛ و این می تواند خیلی خوب باشد یا خیلی بد.
مراقب شخصیت هایی که از خود می سازیم باشیم!
+ حسی به من می گوید سر و ته مطلبم معلوم نشد! این طور است؟!!
